Op Zoek Naar Vrijheid: Van Docent tot Fietsgids en Verder
Met de verhuizing naar Spanje heb ik uiteraard mijn baan als docent bij het Deltion College moeten opgeven. Wat voelde dat raar toen ik wist dat in Zwolle alles weer begon op 2 september. Met een dubbel gevoel bracht ik die dag door, denkend aan mijn studenten en leuke collega’s. Aan de ene kant ligt de wereld aan mijn voeten en staan alle kansen open, maar aan de andere kant voelt het vreemd omdat ik nog niet klaar was als docent.
Ik ben blij met mijn baantje als fietstourguide. Ik vind het heerlijk om buiten te zijn, met toeristen door de stad te fietsen en ze alle ins en outs te vertellen. Ooit wilde ik geschiedenisdocent worden, en nu mag ik gasten alles vertellen over Barcelona en de geschiedenis van de stad. Klinkt perfect, toch? Het is alleen seizoensgebonden werk en bovendien voor een Spaans salaris. Dat wist ik natuurlijk van tevoren, maar ik ben te feministisch ingesteld om op het salaris van Gerran te willen leven. Dus ben ik op zoek gegaan naar wat ik daarnaast wil doen. Het lijkt me namelijk leuk om met toeristen te blijven fietsen, maar daarnaast wil ik iets doen dat me meer uitdaging biedt én een beter salaris oplevert. Ik zit nu nergens aan vast, dus wat houdt me tegen?
Het voelt alsof het mijn tijd is om een baan te vinden waarmee ik mijn droomleven kan leven. Het hoeft niet mijn droombaan te zijn. Wat is dat dan, mijn droomleven? Het enige wat ik daarop kan zeggen, is VRIJHEID. Maar wat is vrijheid? Voor mij betekent dat niet gebonden zijn aan vaste werktijden, niet locatiegebonden zijn en financiële vrijheid. Financiële vrijheid betekent voor mij niet dat ik miljonair wil worden, maar wel dat ik kan doen wat ik leuk vind, hopelijk met een parttime baan. Hard werken vind ik niet erg, en met mijn ADHD heb ik daarin een enorm voordeel: als ik in een hyperfocus zit, kan ik in vier uur werk verzetten waar “normale mensen” (die ik liever neuroten noem) acht uur over doen. Dus het moet haalbaar zijn, zeker met mijn “superbrein.”
Hoe ga ik dat bereiken? Ik ben begonnen met een bijscholing tot appointment setter bij Demi Huizinga. Een appointment setter helpt een drukke ondernemer die veel adverteert door te reageren op berichten om te kijken of er heel zwart wit, handel in zit. De ondernemer heeft daar namelijk geen tijd voor en werkt liever aan zijn bedrijf dan in zijn bedrijf. Als appointment setter kijk ik of er potentiële klanten tussen zitten. Zijn die er, dan plan ik een afspraak in bij de ondernemer of closer. Als er een deal wordt gesloten met de klant, krijg ik een bepaald percentage. Het werk kan overal ter wereld worden gedaan; je hebt eigenlijk alleen een telefoon nodig. Soms klinkt het te mooi om waar te zijn, maar ik ga het gewoon proberen. We zien wel hoe het loopt.
Ik wil ook gewoon naar Nederland kunnen wanneer ik daar zin in heb, zonder dat ik meteen vakantie hoef op te nemen. Het is misschien niet mijn droombaan, maar ik denk wel dat ik met deze baan de vrijheid krijg waar ik naar verlang, het enige woord waarmee ik mijn droomleven kan beschrijven.
Deze hele emigratie voelt soms als een zoektocht naar mezelf. Om daar nog een schepje bovenop te doen, ga ik in januari/februari een maand naar Thailand, helemaal alleen. Ik merk dat ik ook heel graag naar Mexico wil, maar omdat het mijn eerste lange reis alleen is, kies ik liever voor een veilig land. Dus wordt het Thailand. Best spannend, maar ik heb er ook wel zin in. Nog even tickets boeken en dan ga ik, mét mijn werk als appointment setter, want dat kan ik daar gewoon blijven doen 😊.
Op naar vrijheid!