De Spaanse Huisjacht: Van Mañana naar Actie

We zijn iets meer dan een maand in Barcelona, wat betekent dat we nog iets minder dan een maand in deze woning verblijven. Tijd voor actie dus!

Wij zitten nu in een gemeubileerde, prima woning, geregeld door Nestlé, maar hier moeten we eind september uit. ”Gelukkig” heeft Nestlé een bedrijf ingeschakeld dat ons vooraf heeft geholpen met het regelen van zaken en ons hier ter plekke ook helpt. Onze “fieldagent”, zoals ze dat dan zo mooi noemen, heet Beatriz. Elke keer als ik haar naam zie of hoor, moet ik aan koningin Beatrix denken. Ik kan er niets aan doen.
We hebben haar een lijst gegeven van wat we zoeken: minimaal 70m², twee slaapkamers, airco en een balkon. Extra’s zoals een fietsenstalling, een derde slaapkamer of een dakterras zouden mooi zijn, en de reistijd naar Gerran’s werk moet maximaal 45 minuten zijn. Deze gegevens hadden we in Nederland al doorgegeven en hebben we drie dagen na onze aankomst ook nog eens telefonisch met haar besproken.

En ik hoor jullie denken: waarom nu pas op zoek naar een woning? Nou, in Spanje zit alles dicht in augustus. De pandeigenaren zijn op vakantie, makelaarskantoren zijn dicht en zelfs lokale winkels en restaurants sluiten voor een maand tot zes weken. Sommige bedrijven starten pas halverwege september weer op. Dus er stond gewoon helemaal niets online in augustus. Is augustus dan de beste maand om naar Spanje te emigreren? Absoluut niet! Maar ja, dat wisten wij niet voordat we ja zeiden, dus hier zitten we dan, in Barcelona, zonder uitzicht op een definitief huis (voorlopig dan).

We hebben Beatriz na ongeveer een week ontmoet bij het politiebureau. En nee, we hadden niets verkeerds gedaan, maar hier doet de politie NIE-aanvragen, dat is een soort Spaans Burgerservicenummer. Ze is aardig, maar stinkt wel uit haar mond, praat nogal veel en luistert niet altijd even goed – iets wat ik heb begrepen dat hier wel vaker voorkomt, je moet ze gewoon onderbreken. Helaas was ons geregistreerd partnerschapsdocument niet vertaald, dat moest Beatriz of een collega doen… Nadat welgeteld zes politieagenten naar ons document hadden gekeken, was het toch echt niet plots in het Spaans, dus konden we weer zonder NIE naar huis. We moeten het nu laten vertalen, of nou ja, ze moeten bij Beatriz op kantoor hun werk doen en volgende week moeten we weer terugkomen. We hebben tijdens het wachten (want ja, Spanje he, dus met of zonder afspraak, wachten moet je soweiso) nogmaals onze woonwensen met haar besproken (ja, dit is al de derde keer inmiddels).

Nadat het document was vertaald, kreeg ik eindelijk mijn NIE, dus het kostte ons een extra reis naar de andere kant van de stad, maar goed, mañana, mañana, ik heb mijn NIE, dus kan nu bezig met het regelen van de zorgverzekering, etc. Iets wat we uiteindelijk maar zelf hebben gedaan, omdat het bedrijf waar Beatriz voor werkt totaal niet hulpvaardig was… O, en er kwam nogmaals de vraag wat onze woonwensen waren. We hebben het maar in de app gezet voor haar. Ik moet zeggen dat ik er dan al helemaal zat van ben, want omdat zij haar administratie niet op orde heeft, moet ik er elke keer werk van maken. Waar wordt zij dan voor betaald?!

Omdat wij natuurlijk begin augustus aankwamen, voelen jullie het natuurlijk al aankomen dat ook Beatriz op vakantie gaat. Dus nadat wij vier keer onze woonwensen aan haar hebben doorgegeven, kregen wij een telefoonnummer doorgestuurd van degene die haar “case” zou overnemen. We moesten de nieuwe maar even appen, uuh jij gaat op vakantie is dat niet jouw taak? Maar Beatriz was al weg en komt pas halverwege september terug. De nieuwe mevrouw, Raquel (wat me dus gelijk aan Casa de Papel doet denken), wist niets van onze woonwensen. Dus konden we weer opnieuw beginnen…

Inmiddels hebben we een groepsapp met Raquel en zagen we vanmorgen echt een woning die we heel mooi vonden. Ik stuurde hem door in de app, want dat is “the way to go”. Nou, de woning was er binnen een paar uur af en mevrouw Raquel reageert niet op onze appjes of telefoontjes. Nadat Ger haar eindelijk te pakken had gekregen, hebben we maar de afspraak gemaakt dat als we een woning zien, we zelf gaan bellen en haar ook direct bellen. Het is bizar hoe snel het gaat, maar het is ook bizar dat er een bedrijf wordt ingehuurd voor hulp en je er soms meer last dan gemak van hebt.

Wij zijn ondertussen aan het uitzoeken of wij deze tijdelijke woning wat langer kunnen huren, zodat we iets meer tijd hebben voor de definitievere woning. Want als we geen hulp meer hebben van het bedrijf, geen Spaans spreken, komen we er dan überhaupt wel tussen? Daarom willen we nu niet ja zeggen op een appartement waar we eigenlijk niet fijn zitten maar zodat we maar iets hebben. Of we hier kunnen blijven hangt van de beschikbaarheid en van de kosten af, want ja, er groeit geen geldboom in onze tuin.
We hebben niet eens een tuin.